.... نوشته شده در جمعه 28 شهریور1393ساعت 16:57 توسط عسل| 50 نظر |

دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد.
در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.

دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش به باریکی یک خط می شد.
در ۱۹ سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرف می زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه می کرد. آن شب برای نخستین بار دلتنگی را به معنای واقعی حس کرد.
روزها می گذشت و او زندگی رنگارنگ دانشگاهی را بدون توجه پشت سر می گذاشت. به یاد نداشت چند بار دست های دوستی را که به سویش دراز می شد، رد کرده بود. در این چهار سال تنها در پی آن بود که برای فوق لیسانس در دانشگاهی که پسر درس می خواند، پذیرفته شود. در تمام این مدت دختر یک بار هم موهایش را کوتاه نکرد.
دختر بیست و دو ساله بود که به عنوان شاگرد اول وارد دانشگاه پسر شد. اما پسر در همان سال فارغ التحصیل شد و کاری در مدرسه دولتی پیدا کرد. زندگی دختر مثل گذشته ادامه داشت و بطری های روی قفسه اش به شش تا رسیده بود.
دختر در بیست و پنج سالگی از دانشگاهفارغ التحصیل شد و در شهر پسر کاری پیدا کرد. در تماس با دوستان دیگرش شنید که پسر شرکتی باز کرده و تجارت موفقی را آغاز کرده است. چند ماه بعد، دختر کارت دعوت مراسم ازدواج پسر را دریافت کرد. در مراسم عروسی، دختر به چهره شاد و خوشبخت عروس و داماد چشم دوخته بود و بدون آنکه شرابی بنوشد، مست شد.
زندگی ادامه داشت. دختر دیگر جوان نبود، در بیست و هفت سالگی با یکی از همکارانش ازدواج کرد. شب قبل از مراسم ازدواجش، مثل گذشته روی یک کاغذ کوچک نوشت: فردا ازدواج می کنم اما قلبم از آن توست… و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا کرد.

ده سال بعد، روزی دختر به طور اتفاقی شنید که شرکت پسر با مشکلات بزرگی مواجه شده و در حال ورشکستگی است. همسرش از او جدا شده و طلبکارانش هر روز او را آزار می دهند. دختر بسیار نگران شد و به جستجویش رفت.. شبی در باشگاهی، پسر را مست پیدا کرد. دختر حرف زیادی نزد، تنها کارت بانکی خود را که تمام پس اندازش در آن بود در دست پسر گذاشت. پسر دست دختر را محکم گرفت، اما دختر با لبخند دستش را رد کرد و گفت: مست هستید، مواظب خودتان باشید.
زن پنجاه و پنج ساله شد، از همسرش جدا شده بود و تنها زندگی می کرد. در این سالها پسر با پول های دختر تجارت خود را نجات داد. روزی دختر را پیدا کرد و خواست دو برابر آن پول و ۲۰ درصد سهام شرکت خود را به او بدهد اما دختر همه را رد کرد و پیش از آنکه پسر حرفی بزند گفت: دوست هستیم، مگر نه؟
پسر برای مدت طولانی به او نگاه کرد و در آخر لبخند زد.
چند ماه بعد، پسر دوباره ازدواج کرد، دختر نامه تبریک زیبایی برایش نوشت ولی به مراسم عروسی اش نرفت.
مدتی بعد دختر به شدت مریض شد، در آخرین روزهای زندگیش، هر روز در بیمارستان یک ستاره زیبا می ساخت. در آخرین لحظه، در میان دوستان و اعضای خانواده اش، پسر را بازشناخت و گفت: در قفسه خانه ام سی و شش بطری دارم، می توانید آن را برای من نگهدارید؟
پسر پذیرفت و دختر با لبخند آرامش جان سپرد.

 خواب دیدم در خواب گفتگویی با خدا داشتم 

خدا گفت : پس میخواهی با من گفتگو کنی ؟

گفتم : اگر وقت داشته باشید

خدا لبخند زد و گفت : وقت من ابدی ست.

 چه سئوالاتی در ذهن داری که می خواهی از من بپرسی ؟

گفتم : چه چیز بیشتر از همه شما را در مورد انسان متعجب می کند ؟

خدا پاسخ داد : این که آنها از بودن در دوران کودکی ملول می شوند

عجله دارند بزرگ شوند و بعد حسرت دوران کودکی را می خورند

این که سلامت شان را صرف به دست آوردن پول می کنند

 و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتی میکنند

این که با نگرانی به زمان آینده زمان حال فراموش می شود

آنچنان که دیگر نه در آینده زندگی می کنند و نه در حال

این که چنان زندگی می کنند که گویی هرگز نخواهند مرد

و چنان می میرند که گویی هرگز زنده نبوده اند

خداوند دستهایم را در دست گرفت و مدتی هردو ساکت ماندیم

بعد پرسیدم : به عنوان خالق انسان ها می خواهید آنها چه درسی از زندگی بگیرند ؟

خدا با لبخند پاسخ داد : یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن کرد

اما می توان محبوب دیگران شد

یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند

.یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی بیشتری دارد

 بلکه کسی است که نیاز کمتری دارد

یاد بگیرند که ظرف چند ثانیه میتوانیم زخم عمیق

 در دل کسانی که دوستشان داریم ایجاد کنیم

و سال ها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التیام یابد

با بخشیدن بخشش یاد بگیرند

یاد بگیرند که کسانی هستند که آنها را عمیقا دوست بدارند

امابلد نیستند احساسشان را ابراز کنند یا نشان دهند.

یاد بگیرند که میشود دو نفربه

 یک موضوع واحد نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند

یاد بگیرند که همیشه کافی نیست دیگران آنها را ببخشند

 بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند

خدایا... 

یک "مرگ" بدهکارم و هزار "ارزو" طلبکار،:

خسته ام" یا طلبم را بده یاطلبت را بگیر...

هر جا دلت شکست

قبل رفتن خودت جاروش کن

تا هر ناکسی منت دستای زخمیشو

رو سرت نذاره...

 . .

 

 

زیــن پــس تنهـــا ادامـه میـدهـم،در زیـر بــاران

حتـی بـه درخـواستت چتــر هـم جـواب رد میـدهـم

میخـواهـم تنهــایـی ام را بـه رخ ایـن هــوای

دو نفــره بکشـم . . .

زندگی . . .

مراقب باش !

 

وقتی سوار بر تاب زندگی شدی،

 

دست روزگار هلت می دهد؛

 

ولی قرار نیست تو بیفتی!

 

اگر بی تاب نباشی و خودت را به آسمان گره زده باشی،

 

اوج می گیری...به همین سادگی...!

 

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته




آسمان پر باران چشم هایم




بی تو بودن را معنا می کنم با شمع



 
با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه




بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد؟




وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است...

اگر موهايت نبود

باد را

چگونه نقاشي مي كردم؟

بی خیال عشق!
می خواهم
لای موهای طلایی ات بمیرم .

بس شنیدم داستان بی کسی

بس شنیدم قصه ی دلواپسی

قصه ی عشق از زبان هر کسی

گفته اند از می حکایت ها بسی

حال بشنو از من این افسانه را

داستان این دل دیوانه را

چشم هایش بویی از نیرنگ داشت

دل دریغا سینه ای از سنگ داشت

با دلم انگار قصد جنگ داشت

گویی از با من نشستن ننگ داشت

عاشقم من قصد هیچ انکار نیست

لیک با عاشق نشستن عار نیست

کار او آتش زدن من سوختن

در دل شب چشم بر در دوختن

من خریدن ناز او نفروختن

باز آتش در دلم افروختن

سوختن در عشق را از بر شدیم

آتشی بودیم و خاکستر شدیم

از غم این عشق مردن باک نیست

خون دل هر لحظه خوردن باک نیست

آه می ترسم شبی رسوا شوم

بدتر از رسواییم تنها شوم

وای از این صد و آه از آن کمند

پیش رویم خنده پشتم پوزخند

بر چنین نا مهربانی دل مبند

دوستان گفتند و دل نشنید پند

خانه ای ویرانتر از ویرانه ام

من حقیقت نیستم افسانه ام

گر چه سوزد پر ولی پروانه ام

فاش می گویم که من دیوانه ام

تا به کی آخر چنین دیوانگی

پیلگی بهتر از این پروانگی

گفتمش آرام جانی ؟ گفت : نه

گفتمش شیرین زبانی ؟ گفت : نه

گفتمش نا مهربانی ؟ گفت : نه

می شود یه شب بمانی ؟ گفت : نه

دل شبی دور از خیالش سر نکرد

گفتمش افسوس او باور نکرد

خود نمی دانم خدایا چیستم !

یک نفر با من بگوید کیستم !

بس کشیدم آه از دل بردنش

آه اگر آهم بگیرد دامنش

با تمام بی کسی ها ساختم

وای بر من ساده بودم باختم

دل سپردن دست او دیوانگی ست

آه غیر از من کسی دیوانه نیست

گریه کردن تا سحر کار من ست

شاهد من چشم بیمار من ست

فکر می کردم که او یار من ست

نه فقط در فکر آزار من ست

نیتش از عشق تنها خواهش است

دوستت دارم دروغی فاحش است

یک شب آمد زیر و رویم کرد و رفت

بغض تلخی در گلویم کرد و رفت

مذهب او هر چه باداباد بود

خوش به حالش کین قدر آزاد بود

بی نیاز از مستی می شاد بود

چشم هایش مست مادر زاد بود

یک شبه از قوم سیرم کرد و رفت

من جوان بودم پیرم کرد و رفت

خداحافظ برو عشقم برو که وقت پروازه

برو که دیدن اشکات منو به گریه میندازه

نگاه کن اخر راهم نگاه کن اخر جادست

نمیشه بعد تو بوسید نمیشه بعدتو دل بست

منوتنهابزار این جا تواین روزای بی لبخند

که باید بی تو پرپرشه که باید از نگات دل کند

حلالم کن اگه میری اگه دوری اگه دورم

اگه باگریه میخندم حلالم کن که مجبورم

نگوعادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم

که میدونی نفسهامو به دیدار تو مدیونم

فدای عطرآغوشت برو که وقت پروازه

برو که بدرقه داره منو به گریه میندازه

برو عشقم خداحافظ برو تو گریه حلالم کن

خداحافظ برو اما عزیز من حلالم کن

سلامتی دختری که 

شب عروسی عشقش  رفت

دم در تالار نشست

اما عروسی و بهم نزد صبر کرد

دوماد اومد بیرون همه بهش هدیه میدادن 

دخترم رفت هدیشو داد 

دوماد گفت این چیه

دختر گفت این همون قرانیه که قسم میخوردی

تا اخرش  مال منی 

دل آدمـــا،

شــیشــه نیـســت کــه روی اون ” هــــــا ” کنـیــم

بـعـــد بـا انـگـــشـت قــــلب بـکشیـم و

وایــسیــم آب شـــدنـش رو تماشــــا کنــیـم

 و کیـــــف کنـیـم !!!

رو شیــشـه ی نـــازک دل آدمـــا

 اگـــه قـلبـــــــــی کــشـیـدی

بـایــد مــــــــردونــه پاش وایســــتـی

برای شکستن من یه اخم کافیه ...

 نیازی به فریادت نیست واسه اشک

 ریختنم سکوت تو کافیه ...

 نیازی به قهر نیست

برای مردنم حرف رفتنت کافیه ...

نیازی به انجامش نیست

می دونستی اشک از لبخند با ارزشتره ؟ 

چون لبخند رو به هر کسی می تونی بدی 

 اما اشک رو برای کسی میریزی

 که نمیخوای از دستش بدی

جمله ی زیبایی گفت دوستم. می روند اما نمیدانند که تا ابد این همه وبلاگ عاشقانه غمگین و با قالب های سیاه پوش می مانند...♠♠♠ماکه عاشق نیستیم و نبودیم♠♠♠ولی تهی امین تا ابد برای حکم اسم شاید غمگین شاید عاشقانه سیاه پوش و عاشق میماند و فقط برای عاشقان♥♥نظر یادتون نره عاشقان..تهی امین که برای شما سیاه پوش است تنها نماند بی نظر♥♥هههه

تنهایی را دوست دارم!

عادت کرده ام که تنها با خودم باشم،

دوستی میگفت: عیب تنهایی این است:

که عادت میکنی خودت تصمیمی بگیری،

تنها به خیابان میروی،

به تنهایی قدم میزنی.

پشت میز کافی شاپ تنهایی می نشینی

و آدمها را نگاه میکنی،

ولی من به خاطر همین حس دوستش دارم!

تنها که باشی نگاهت دقیق تر میشود و معنادار،

چیزهایی میبینی که دیگران نمیبینند،

در خیابان زودتر از همه میفهمی پاییز آمده

و ابرها آسمان را محکم در آغوش کشیده اند!

میتوانی بی توجه به اطراف،

ساعتها چشم به آسمان بدوزی

و تولد باران را نظاره گر باشی.

برای همین تنهایی را دوست دارم،

زیرا تنها حسی است که به من فرصت میدهد خودم باشم!

با خودم که تعارف ندارم،

سالهاست-به-تنهایی-عادت-کرده-ام...!

پاهایم را که در آب میزنم ، ماهی ها جمع میشوند

شاید اینها هم فهمیده اند که یک عمر طعمه ی روزگار بوده ام !

تـــرجیح مے دهم به جاے شاخه اے گـــل،بــوته اے خار باشم!

کـه دست هر کودک نابالغے!نتواند پایان بخش زندگے ام شود!