اگر موهايت نبود

باد را

چگونه نقاشي مي كردم؟

بی خیال عشق!
می خواهم
لای موهای طلایی ات بمیرم .

بس شنیدم داستان بی کسی

بس شنیدم قصه ی دلواپسی

قصه ی عشق از زبان هر کسی

گفته اند از می حکایت ها بسی

حال بشنو از من این افسانه را

داستان این دل دیوانه را

چشم هایش بویی از نیرنگ داشت

دل دریغا سینه ای از سنگ داشت

با دلم انگار قصد جنگ داشت

گویی از با من نشستن ننگ داشت

عاشقم من قصد هیچ انکار نیست

لیک با عاشق نشستن عار نیست

کار او آتش زدن من سوختن

در دل شب چشم بر در دوختن

من خریدن ناز او نفروختن

باز آتش در دلم افروختن

سوختن در عشق را از بر شدیم

آتشی بودیم و خاکستر شدیم

از غم این عشق مردن باک نیست

خون دل هر لحظه خوردن باک نیست

آه می ترسم شبی رسوا شوم

بدتر از رسواییم تنها شوم

وای از این صد و آه از آن کمند

پیش رویم خنده پشتم پوزخند

بر چنین نا مهربانی دل مبند

دوستان گفتند و دل نشنید پند

خانه ای ویرانتر از ویرانه ام

من حقیقت نیستم افسانه ام

گر چه سوزد پر ولی پروانه ام

فاش می گویم که من دیوانه ام

تا به کی آخر چنین دیوانگی

پیلگی بهتر از این پروانگی

گفتمش آرام جانی ؟ گفت : نه

گفتمش شیرین زبانی ؟ گفت : نه

گفتمش نا مهربانی ؟ گفت : نه

می شود یه شب بمانی ؟ گفت : نه

دل شبی دور از خیالش سر نکرد

گفتمش افسوس او باور نکرد

خود نمی دانم خدایا چیستم !

یک نفر با من بگوید کیستم !

بس کشیدم آه از دل بردنش

آه اگر آهم بگیرد دامنش

با تمام بی کسی ها ساختم

وای بر من ساده بودم باختم

دل سپردن دست او دیوانگی ست

آه غیر از من کسی دیوانه نیست

گریه کردن تا سحر کار من ست

شاهد من چشم بیمار من ست

فکر می کردم که او یار من ست

نه فقط در فکر آزار من ست

نیتش از عشق تنها خواهش است

دوستت دارم دروغی فاحش است

یک شب آمد زیر و رویم کرد و رفت

بغض تلخی در گلویم کرد و رفت

مذهب او هر چه باداباد بود

خوش به حالش کین قدر آزاد بود

بی نیاز از مستی می شاد بود

چشم هایش مست مادر زاد بود

یک شبه از قوم سیرم کرد و رفت

من جوان بودم پیرم کرد و رفت

خداحافظ برو عشقم برو که وقت پروازه

برو که دیدن اشکات منو به گریه میندازه

نگاه کن اخر راهم نگاه کن اخر جادست

نمیشه بعد تو بوسید نمیشه بعدتو دل بست

منوتنهابزار این جا تواین روزای بی لبخند

که باید بی تو پرپرشه که باید از نگات دل کند

حلالم کن اگه میری اگه دوری اگه دورم

اگه باگریه میخندم حلالم کن که مجبورم

نگوعادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم

که میدونی نفسهامو به دیدار تو مدیونم

فدای عطرآغوشت برو که وقت پروازه

برو که بدرقه داره منو به گریه میندازه

برو عشقم خداحافظ برو تو گریه حلالم کن

خداحافظ برو اما عزیز من حلالم کن

سلامتی دختری که 

شب عروسی عشقش  رفت

دم در تالار نشست

اما عروسی و بهم نزد صبر کرد

دوماد اومد بیرون همه بهش هدیه میدادن 

دخترم رفت هدیشو داد 

دوماد گفت این چیه

دختر گفت این همون قرانیه که قسم میخوردی

تا اخرش  مال منی 

دل آدمـــا،

شــیشــه نیـســت کــه روی اون ” هــــــا ” کنـیــم

بـعـــد بـا انـگـــشـت قــــلب بـکشیـم و

وایــسیــم آب شـــدنـش رو تماشــــا کنــیـم

 و کیـــــف کنـیـم !!!

رو شیــشـه ی نـــازک دل آدمـــا

 اگـــه قـلبـــــــــی کــشـیـدی

بـایــد مــــــــردونــه پاش وایســــتـی

برای شکستن من یه اخم کافیه ...

 نیازی به فریادت نیست واسه اشک

 ریختنم سکوت تو کافیه ...

 نیازی به قهر نیست

برای مردنم حرف رفتنت کافیه ...

نیازی به انجامش نیست

می دونستی اشک از لبخند با ارزشتره ؟ 

چون لبخند رو به هر کسی می تونی بدی 

 اما اشک رو برای کسی میریزی

 که نمیخوای از دستش بدی

جمله ی زیبایی گفت دوستم. می روند اما نمیدانند که تا ابد این همه وبلاگ عاشقانه غمگین و با قالب های سیاه پوش می مانند...♠♠♠ماکه عاشق نیستیم و نبودیم♠♠♠ولی تهی امین تا ابد برای حکم اسم شاید غمگین شاید عاشقانه سیاه پوش و عاشق میماند و فقط برای عاشقان♥♥نظر یادتون نره عاشقان..تهی امین که برای شما سیاه پوش است تنها نماند بی نظر♥♥هههه

تنهایی را دوست دارم!

عادت کرده ام که تنها با خودم باشم،

دوستی میگفت: عیب تنهایی این است:

که عادت میکنی خودت تصمیمی بگیری،

تنها به خیابان میروی،

به تنهایی قدم میزنی.

پشت میز کافی شاپ تنهایی می نشینی

و آدمها را نگاه میکنی،

ولی من به خاطر همین حس دوستش دارم!

تنها که باشی نگاهت دقیق تر میشود و معنادار،

چیزهایی میبینی که دیگران نمیبینند،

در خیابان زودتر از همه میفهمی پاییز آمده

و ابرها آسمان را محکم در آغوش کشیده اند!

میتوانی بی توجه به اطراف،

ساعتها چشم به آسمان بدوزی

و تولد باران را نظاره گر باشی.

برای همین تنهایی را دوست دارم،

زیرا تنها حسی است که به من فرصت میدهد خودم باشم!

با خودم که تعارف ندارم،

سالهاست-به-تنهایی-عادت-کرده-ام...!

پاهایم را که در آب میزنم ، ماهی ها جمع میشوند

شاید اینها هم فهمیده اند که یک عمر طعمه ی روزگار بوده ام !

تـــرجیح مے دهم به جاے شاخه اے گـــل،بــوته اے خار باشم!

کـه دست هر کودک نابالغے!نتواند پایان بخش زندگے ام شود!